Че…
Хайран позы кічіг дее полза,
Хайдағ уғаа тузалығ сӧс ол – че!
Уламох пірее кибелісчі кізее!
Пу рифманаң тузаланарға оой –
Муңарлап кӧп строкалар чӱгӱрче,
Килче, инче, ӧсче,
Хан тигірдең тӱсче,
Піреезінең, тізең, ырах тисче,
Чапсых ойғалыс «че».
Чон алнына сығып, тіпчебіс: че!
Ӧменең итчең тоғысха
Чӧптепчебіс піс – че!
Хыныс киреенде ир кізі
Хатха айланар – че…
Ачығ суғ даа амзапчатса,
Тадарласчабыс – че!
Орыс таа тілліг кізі, йа,
Піске кӧӧгер – че!
Че, че, че!
Хайдағ уғаа тузалығ сӧс ол – че!
Ам, кӧрімге, пірее табан,
Уғаа даа ӱр нахланчатса,
Чон алнында ахтанчатса,
Хыйғазына махтанчатса,
Кибелістеп муханчатса,
Сірер, ағаа айланып,
Сыдаспин тапсирзер:
«Че, Тоостах салбыр чооғыңны!..
Іди, улуғлап, сӧс тӧзін, –
Піле тура сӧс пӧзиин –
Кӧп сағынмин мин дее амды
Чарас саларбын –
Че!
